Czynniki odporności na utratę wagi

[Artykuł zaktualizowany dnia 03/11/2023]

Wsparcie w ramach a utrata wagi należy dostosować w każdym przypadku. Podejście musi być całościowe. Każdy jest wyjątkowy. Uważaj na rygorystyczne diety odchudzające.

Powtarzające się rygorystyczne diety mogą prowadzić do niedoczynności tarczycy i słynnego efektu jojo, spadku energii, objawów żołądkowo-jelitowych, niedoborów mikrożywieniowych (wywołanych lub pogłębionych), kwasicy metabolicznej, zaburzeń odżywiania itp.

Skąd efekt jojo?

Rygorystyczne diety zakłócają podstawowy metabolizm. Podstawowa przemiana materii to ilość energii potrzebna organizmowi do wykonywania swoich funkcji życiowych (praca serca, płuc, nerek, wątroby itp.).

Wyobraź sobie ekstremalną sytuację:

Jesteś w wysokich górach i zostajesz uwięziony przez śnieg: Koh Lanta w śniegu! Twoje ciało musi się nadmiernie przystosować i dlatego zmniejszy się podstawowy metabolizm.

Problem w tym, że powrót do normalnego życia, Twój podstawowy metabolizm pozostanie na tym samym poziomie, co będzie sprzyjać przechowywaniu i przyrostowi masy ciała.

Morał z tej historii: im bardziej będziesz źle traktować swój organizm rygorystycznymi dietami, tym trudniejsza będzie utrata wagi na dłuższą metę.

Powinieneś wiedzieć, że pomimo zbilansowanej diety i odpowiedniej aktywności fizycznej, jeśli nie możesz schudnąć, pewne czynniki mogą ograniczyć lub uniemożliwić utratę wagi:

Chroniczny stres

Kwasica metaboliczna, zaburzenia snu i nastroju, hiperprzepuszczalne jelito, niedoczynność tarczycy, insulinooporność i w konsekwencji androidalne przyrosty masy ciała, czyli brzucha, to dysfunkcje wywołane chronicznym stresem.

Niezbędne jest wsparcie holistyczne: odżywianie, fitomikrożywienie, a nawet terapie takie jak EMDR, NLP, sofrologia (itp.) będą kluczowymi kluczami.

Insulinooporność

Wyobraź sobie: Insulina jest hormonem lub „posłańcem” syntetyzowanym przez trzustkę.

Jego rola : Spożycie prostych lub złożonych węglowodanów powoduje hiperglikemię (wzrost stężenia glukozy na litr krwi). Organizm musi szybko przywrócić prawidłowy poziom cukru we krwi.

Para insulina i czynnik zapalny („czynnik ognia”) będą zatem wydzielane przez trzustkę proporcjonalnie do tempa wzrostu poziomu glukozy we krwi...

Insulina zostanie przetransportowana do komórki docelowej tkanki docelowej (np. tkanki mięśniowej), aby przyłączyć się do jej specyficznego receptora („jego krzesła”). W ten sposób insulina będzie mogła przekazać swój sygnał komórce. Po otrzymaniu wiadomości komórka wysyła „środki komunikacyjne” do nadmiaru glukozy we krwi. Z kolei glukoza połączy się z komórką mięśniową, aby przyłączyć się do określonego receptora (GLUT 4). Glukoza zostanie następnie przetransportowana do wnętrza komórki, do wspaniałej rośliny energetycznej (mitochondria). W ten sposób glukoza zostanie przekształcona w energię (ATP). I normalny poziom cukru we krwi zostanie przywrócony.

W przypadku insulinooporności komórka czujnika glukozy ulega uszkodzeniu. Przyczyny: brak równowagi dietetycznej, a w konsekwencji niezrównoważona błona komórkowa (nadmiar lub niedobór cholesterolu, niedobory omega 3 itp.), przewlekły stres, przewlekłe ostre stany zapalne, menopauza, patologie takie jak zespół policystycznych jajników itp.

Insulinooporność to błędne koło

Kiedy komórka stanie się oporna na insulinę, będzie miała trudności z wychwytywaniem nadmiaru glukozy we krwi (przypomnienie: insulina jest przekaźnikiem odpowiedzialnym za polecenie komórce wychwytywania nadmiaru glukozy z krwiobiegu i metabolizowania jej w energię).

Glukoza, która nie została metabolizowana przez komórkę do ATP (energii), będzie przechowywana w „szynie” zwanej trójglicerydami. Nadmiar glukozy zostanie zatem przekierowany do trójglicerydów, aby uniknąć przewlekłej hiperglikemii. Na dłuższą metę przewlekła hiperglikemia doprowadzi do hiperinsulinemii, przewlekłego stanu zapalnego („przewlekłego pożaru”), wzrostu poziomu trójglicerydów, a co za tym idzie, przyrostu masy ciała. „Staję się coraz większy”

W obliczu insulinooporności, to należy pilnie zareagować.

Powikłaniami są zespół X, patologie układu sercowo-naczyniowego i cukrzyca typu 2.

Podstawą będzie zbilansowana dieta i odpowiednia aktywność fizyczna. Ale może nie wystarczyć w przypadku insulinooporności. Test HOMA jest niezawodnym testem pozwalającym zdiagnozować insulinooporność. Rzeczywiście, w badaniu krwi możemy stwierdzić prawidłowy poziom cukru we krwi, a mimo to pacjent może cierpieć na insulinooporność.

Zatem w ramach diagnozy insulinooporności, konieczne jest wsparcie przez dietetyka wyposażonego w sprzęt medyczny fitomikrożywienie.

Ciężka niedoczynność tarczycy/niedoczynność tarczycy

Przyczyna: niedobory mikroelementów, chroniczny stres, szoki emocjonalne, hiperprzepuszczalne jelito, powtarzające się rygorystyczne diety.

Niedoczynność tarczycy wymaga całościowe wsparcie obejmujące uzupełniające się narzędzia: medycyna ogólna, żywienie, fitomikrożywienie, zarządzanie emocjonalny;

Dlaczego wspierać holistyczne?

Tarczyca musi być „dobrze dokarmiony”

Tyrozyna, mikroelementy, takie jak jod, cynk, żelazo, molibden, selen (kofaktor metaboliczny T4 do T3 w wątrobie), witamina D3 (itp.) są niezbędne do syntezy hormonów tarczycy. Jednak do chwili obecnej u wielu pacjentów obserwujemy niedobory lub nadmierne niedobory niektórych mikroelementów…

Przyczyna: rafinowana, niezbilansowana dieta, uboga gleba, nadmiernie przepuszczalne jelita (co prowadzi do złego wchłaniania mikroelementów), chroniczny stres, restrykcyjna dieta itp.

Pamiętajmy, że tarczyca potrzebuje zdrowia jelit i wątroby (wątroba: główny narząd przemiany T4 w T3, optymalna i nie pozbawiona niedoborów niektórych składników odżywczych i mikroelementów…

Inne czynniki mogą wywołać niedoczynność tarczycy:

• Przewlekły stres wpływa na tarczycę, kierując szlak T4 do T3 w kierunku T3r, który jest nieaktywny. Nastąpi niedoczynność tarczycy;
• Zatrucie metalami ciężkimi.

Zatem w ramach diagnozy niedoczynności tarczycy, zapewnione będzie całościowe wsparcie niezbędny.

Hipoestrogenizm i hiperestrogenizm

Hipoestrogenizm

Menopauza jest naturalnym kamieniem milowym w metabolizmie, prowadzącym do zmniejszenia poziomu estrogenów i wzrostu testosteronu. Ta zmiana będzie często przyczyną przyrostu masy ciała w jamie brzusznej, typu androida. Ten przyrost masy ciała będzie pogłębiony przez niezbilansowaną dietę, ubogą w błonnik, bogatą w węglowodany o wysokim indeksie glikemicznym. Może wystąpić insulinooporność.

Przywrócenie równowagi dietetycznej i odpowiednie wsparcie fitomikrożywieniowe (fitohormony, rośliny zwalczające insulinooporność) będą niezbędne w utracie wagi.

Hiperestrogenizm

Hiperestrogenizm wpływa głównie kobiety, ale z powodu zakłócaczy endokrynologiczne, także u mężczyzn.

Obraz kliniczny jest następujący:

• Morfotyp typu gynoidalnego i przyrost masy ciała;
• Wczesny pierwszy okres;
• Okresy krwawień;
• Retencja wody.

Postępowanie będzie niezbędne, aby odzyskać równowagę hormonalną (a co za tym idzie zdrową wagę) i zapobiec patologiom hormonozależnym (nowotwory hormonozależne, endometrioza).

Będzie zaproponowano:

• Dieta przeciwzapalna i hipotoksyczna (ograniczona w pestycydach, dodatkach), bogata w fitohormony (np. organiczne nasiona lnu). Należy pamiętać, że fitohormony nasion lnu (lignany) nie zostaną aktywowane, jeśli jelito cierpi na dysbiozę;
• Pracuj nad duetem jelito+wątroba. Aktywnie ingeruje w równowagę estrogenową, eliminując nadmiar estrogenu;
• Utrata wagi. Następnie ważne będzie oczyszczenie organizmu z toksyn. Rzeczywiście, tkanka tłuszczowa magazynuje nadmiar estrogenu. Utrata masy ciała spowoduje uwolnienie trójglicerydów i estrogenów do krwioobiegu;
• Detoksykacja wątroby w przypadku stosowania pigułki/wkładki domacicznej;
• Przyjmowanie niektórych kategorii fitohormonów.

Zatem w ramach diagnozy hiperestrogenizmu, będzie wsparcie całościowe niezbędny. Na podstawie zbilansowania diety, cenną pomocą będzie fitomikronutrion.

Kwasica metaboliczna

Równowaga kwasowej zasady

A kwas jest cząsteczką wydzielającą jony wodoru (o wzorze H+) w roztworze. Zasada to cząsteczka, która wychwytuje jony H+ rozwiązanie. pH osocza jest bardzo precyzyjnie regulowana wokół wartości lekko zasadowej z 7,4. Kiedy pH odbiega od tej normalnej wartości, mówimy kwasica (pH<7,38) lub zasadowica (pH>7,42). Istnieją dwa rodzaje kwasów: kwasy lotne lub kwasy słabe, co po metabolizowaniu przez organizm powoduje powstawanie dwutlenku węgla CO2 wydalanego przez płuca. I stałe kwasy lub mocne kwasy (nieeliminowane przez płuca) zostanie wydalony przez nerki.

Zauważony : kwas i zakwaszacz to dwa różne terminy. Duże znaczenie ma skład minerałów alkalizujących (magnez, wapń, potas, sód, żelazo, mangan itp.) lub zakwaszających (chlor, siarka, fosfor, fluor, jod, krzemionka itp.). Na przykład, kwaśna cytryna jest pokarmem alkalizującym, mięsa lub sery o niekwaśnym smaku zakwaszają.

Zatem zbilansowana, zróżnicowana i zróżnicowana racja sprzyja dobrej równowadze kwasowo-zasadowej. !

Jak organizm reguluje równowagę kwasowo-zasadową?

1. TO układy buforowe (wodorowęglany itp.), to bezpośrednie mechanizmy umożliwiające modulację wahania pH.
2. TO płuca, które umożliwiają w celu wyeliminowania lotnych kwasów poprzez zjawiska wentylacja.
3. TO nerki, wolniej wprowadzone, które umożliwiają wyeliminowanie stałych kwasów i regenerować wodorowęglany osocza.

Równowaga kwasowo-zasadowa jest wynikiem nakładów (pożywienie + metabolizm) i wydala (przez płuca i nerki) kwasy i zasady. Zatem jakakolwiek nierównowaga na poziomie wejściowym (zaburzenia metaboliczne i/lub dietetyczne) lub wychodzi (choroby płucne i/lub nerkowe), sprzyja zaburzeniu równowagi, najczęściej mniej lub bardziej znacznej kwasicy.

Przewlekła kwasica niskiego poziomu

Wyobraź sobie: Twoje ciało popada w kwasicę metaboliczną. „Twoje narządy są zanurzone w kąpieli kwasowej”. Rafinowana, hipertoksyczna dieta, nadmiernie mierzalne jelita, nadmierne głodzenie, chroniczny stres, intensywny sport, rygorystyczne diety to czynniki, które mogą wywołać kwasicę metaboliczną. Organizm pilnie pragnie przywrócić równowagę kwasowo-zasadową. Jeśli spożycie minerałów jest niewystarczające, organizm będzie je pobierał z systemów buforowych: tkanki kostnej, włosów itp. Następuje demineralizacja. Nastąpią chroniczne skurcze, chroniczne zmęczenie, opór przed utratą wagi.

Kwasica metaboliczna jest jednym ze złych naszych czasów. Jest źródłem chorób i stanowi jedną z przeszkód w utracie wagi.

Odpowiedzią będzie zmiana diety, detoksykacja emocjonalna, detoksykacja fizjologiczny, demineralizacja. I pamiętaj o utrzymaniu zdrowych jelit.

Wsparcie to będą wspierać różne narzędzia, takie jak mikrożywienie, fitoterapia, gemmoterapia itp.

Przewlekły stres, insulinooporność, kwasica metaboliczna, hipo- i hiperestrogenizm, kandydoza jelitowa to czynniki, które mogą spowolnić lub nawet uniemożliwić utratę wagi.

Jeżeli pomimo kontrolowanego bilansowania diety nie możesz schudnąć, a któryś z poniższych czynników Cię niepokoi: przede wszystkim unikaj rygorystycznych, a nawet niebezpiecznych diet! Konieczne jest skontaktowanie się z odpowiednim pracownikiem służby zdrowia, stosując holistyczne podejście.